Xerxes - Fanfare

Fanfare - Xerxes (519 voor Chr. - 465 voor Chr.) was de vierde sjah (koning) van het Perzische Rijk van 485 voor Chr. tot 465 voor Chr. Zijn levensverhaal leest als een wrede tragedie vol bederf, passie en onrust. Xerxes was echter geen maniakale gek zoals Caligula, maar meer een deskundig bestuurder. Uiteraard is Xerxes wel vermoord: zoals gebruikelijk voor koningen uit die tijd. Het euphoniumconcert is een muzikale weergave van die antieke periode. De menselijke ontwikkeling zat in een overgangsgebied tussen dierlijke oerinstincten en moderne beschaving. Godsdienstig zaten de Perzen ook ingeklemd tussen twee uitersten. De mystieke leer van Zarathustra was de staatsreligie en deze benadrukte een universele eeuwigdurende strijd tussen het goede en het kwade. Xerxes is een bestuurlijk baken, een rots in de branding in de kolkende onrust van het orkest. De euphonium straalt de koninklijke edelheid van Xerxes uit. Het orkest zorgt voor een zwoele sfeer, afgewisseld met een zinderende hartstocht, waarbij Xerxes’ hartslag als een constante dreiging door het gehele stuk blijft klinken. In de leer van Zarathustra is er leven na de dood. Het euphoniumconcert eindigt met de dood van Xerxes. Hoewel hij is vermoord sijpelt de ziel slechts langzaam weg uit het grote lichaam van Xerxes. Is dat het einde? Zarathustra zwijgt. De euphoniumspeler zal opstaan uit de dood. Het orkest verstilt, het slotakkoord gloeit na... De morgenzon komt op uit donkere bergen: ‘Also sprach Zarathustra’. Xerxes is opgedragen aan euphoniumnist Gerd Wensink, voor zijn tweede fase (master) conservatorium examen.

Specificaties

Componist	Alfred Willering
Moeilijkheidsgraad	E - moeilijk
Tijdsduur	00:10:55
Jaar van uitgave	2012